امروز یکی از دوستان دانشمند مطلبی را برایم فرستاد که بسیار جالب و آموزنده است. موضوع آن یکی از آسیب های فرهنگی جامعه می باشد و منشا بسیاری از مشکلات اجتماعی ما محسوب می شود.

طبیعت و محیط زیست برای زندگی جانداران از جمله انسان ها دارای ظرفیتی است که اگر بیش از آن از موجودیت طبیعت استفاده شود دیگر توان جبران آن را ندارد و در نتیجه تغییرات منفی و نهایتا تغییرات غیر قابل جبران در محیط زیست شروع خواهد شد.

به دو خبر که طی چند روز گذشته اتفاق افتاده و توسط خبرگذاری ها مخابره شده توجه کنید:

"انسان سالم" انسانی است که در پنج جنبه وجودی خود سالم باشد. موجودیت و ماهیت یک انسان تشکیل شده است از جسم، روان، روابط، باورها و روح.

تصور کنید با یک خودرو مدرن که تمامی تجهیزات و امکانات امنیتی و رفاهی را دارد و بدون سر و صدا و با نرمی و راحتی کامل حرکت می کند، در یک آزادراه مشغول رانندگی هستید.

روزانه چهل هکتار از جنگل های نیمه جان شمال کشورمان از بین می رود و با چنین سرعتی در تخریب جنگل، مدت زیادی طول نخواهد کشید که دیگر آثاری از جنگل در کشورمان نخواهیم داشت.

چند ماه پیش هنگامی که موسسه کوارتز بر اساس اطلاعات سازمان جهانی بهداشت لیستی از آلوده ترین شهرهای جهان منتشر کرد که در صدر آن اهواز قرار داشت، باور نکردیم و بعضا آن موسسه را به سیاه نمائی وضعیت هوای کشورمان متهم کردیم.

هر سال پانزده میلیون ایرانی معتاد به سیگار، بیش از 370 هزار کیلوگرم ته سیگار خود را در کوچه و خیابان و جنگل و صحرا رها کرده و حداکثر با له کردن آن زیر پا، فکر می کنند که وظیفه خود را انجام داده و خطر را به کلی رفع کرده اند.

ارزان کردن قیمت مواد مصرفی با پرداخت یارانه، مطمئنا منجر به مصرف بیشتر می شود. چرا که اولا کسانی که قدرت خریدشان پائین است توان خرید آن ماده مصرفی را پیدا کرده و خرید می کنند و ثانیا کسانی که قدرت خرید دارند نیز ترغیب شده و مقدار بیشتری از آن ماده مصرفی ارزان شده را تهیه و مصرف می کنند.

سوبسید یا یارانه به مقداری از هزینه خرید یک کالا و یا دریافت یک خدمت گفته می شود که یک حکومت برای کاهش قیمت آن کالا یا خدمت پرداخت می کند با این نیت که به راحتی در دسترس تمام اقشار جامعه اعم از فقیر و غنی قرار بگیرد.