جامعه ما در حال تبدیل شدن به یک جامعه سالمند است. طبق تعریف، چنانچه درصد سالمندان یک جامعه یعنی درصد کسانی که سن بالای 60 سال ( یا 65 سال در کشورهای اروپایی) دارند از 10 درصد جمعیت کل آن جامعه بیشتر شود به جامعه پیر تبدیل شده است. طبق این تعریف کشور ما به سرعت در حال رسیدن به این مرحله است و بعضی از شهرها به این مرحله رسیده اند. مشکل تقریبا استثنائی کشور ما در این زمینه اینست که اگرچه همه کشورها در حال رسیدن به این مرحله هستند و بعضی رسیده اند ولی در اینجا به دلیل ضعف در رسیدگی های بموقع در قبل از سن سالمندی و نیز عدم برنامه برای گذراندن بهینه این مرحله از عمر، سالمندان ما عمدتا بیمار و ناتوان هستند و در نتیجه احتیاج بیشتری به دیگران دارند و این در حالی است که اطرافیان کمی در اختیار دارند (به دلیل سیاست های کنترل جمعیت که در جای خود کار بسیار درستی بوده و هست). ایجاد این وضعیت، با نداشتن سیستم ارجاع و پزشک خانواده ارتباط تنگاتنگ دارد که در خیلی از مطالب سایت به آن اشاره کرده ام و توضیح داده ام.

در اینجا به دلیل اهمیت موضوع به یکی از مهمترین بیماری های دوران سالمندی یعن آلزایمر اشاره می کنم که مبتلابه تعداد زیادی از سالمندان می شود. تشخیص زودرس این بیماری که فقط و فقط با داشتن پزشک خانواده به معنی واقعی آن، قابل انجام است و در صورت تشخیص زود، میتوان مراحل سخت آن را تا 5 سال به تاخیر انداخت، با عدم این سیستم در کشور ما عملا مقدور نیست و بنابراین افراد و خانواده ها باید خودشان موظب افراد نزدیک به سن سالمندی باشند.

سایت تابناک به نقل از ایسنا 10 علامت هشدار دهنده این بیماری را خیلی خوب توضیح داده که دیدم بسیار دقیق و در عین حال قابل فهم برای همگان است و در نبود پزشک خانواده جهت تشخیص زودهنگام قابل استفاده می باشد. لذا جهت درج در سایت که آسان تر در اختیار شما قرار گیرد، آن مطلب رابه طور کامل در زیر می آورم:

۱۰ علامت هشدار دهنده آلزایمر عبارتند از:

اختلال در حافظه

اختلال حافظه در حدی که در انجام فعالیت‌های روزانه مشکل ایجاد کند؛ افراد معمولی ممکن است یک قرار ملاقات، اسم همکار و یا شماره تلفنی را فراموش کنند و سپس به خاطر آورند، اما فرد مبتلا به آلزایمر اغلب مسائل به ویژه مسائلی را که اخیراً اتفاق افتاده فراموش می‌کند و هرگز هم به خاطر نمی‌آورد.

اختلال در انجام کار‌های عادی

فرد پرمشغله ممکن است که گاهی حواسش پرت شود مثلاً هویج را که برای استفاده در کنار غذای اصلی پخته بر روی اجاق گاز جا بگذارد و تا پایان صرف غذا هم به خاطر نیاورد، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به تدریج توانایی پخت غذا را از دست می‌دهد و گاهی نیز فراموش می‌کند که غذا خورده است.

ضعف بیان

برای همه افراد پیش می‌آید که در پیدا کردن لغات مناسب دچار مشکل شوند، ولی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر گاهی کلماتی را از یاد می‌برد و لغات نامناسب جایگزین می‌کند که در نتیجه جملاتش نامفهوم می‌شوند. اشتباهات دستوری و ناتوانی دنبال کردن، یک موضوع از دیگر نشانه‌های بیماری است.

گم کردن زمان و مکان

به طور طبیعی گاهی اوقات ممکن است افراد روز‌های هفته، تاریخ روز و یا مقصدشان را فراموش کنند، ولی دوباره با تمرکز آن‌ها را به خاطر بیاورند. فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در خیابان، راه خود را گم کرده و نداند که چگونه به آنجا رفته است و یا نتواند از آنجا به خانه خود برگردد.

ضعف یا کاهش قضاوت

ممکن است فرد مبتلا به بیماری عفونی مراجعه به پزشک را به تعویق بیاندازد، ولی بالاخره این کار را انجام می‌دهد، اما فرد مبتلا به آلزایمر نه مشکلاتش را درک می‌کند و نه مراجعه به پزشک را ضروری می‌داند. اختلال در تصمیم‌گیری‌های ساده مانند پوشیدن لباس‌های زمستانی در گرمای تابستان از دیگر علائم هشدار دهنده بیماری است.

اختلال در تفکر ذهنی

گاه و بی گاه ممکن است افراد رسیدگی به حساب‌های مالی خود را مشکل بدانند، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به تدریج ارقام را فراموش می‌کند و نمی‌داند با آن‌ها چه کار کند.

جابه‌جا گذاشتن اجسام

هر کسی ممکن است که موقتاً کلید یا کیف پولش را سر جایش نگذارد، ولی فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است اجسام را در جا‌های نامربوط بگذارد؛ مثلا گذاشتن کتاب در یخچال و یا ساعت‌مچی در قندان.

تغییرات در حالات و رفتار

همه ممکن است گهگاهی غمگین و یا بداخلاق باشند، اما در فرد مبتلا به بیماری آلزایمر، خلق بیمار می‌تواند سریع تغییر کرده و بدون هیچ دلیلی آرامش به اشک و خشم تبدیل شود.

تغییرات در شخصیت

به صورت طبیعی ممکن است شخصیت افراد با افزایش سن کمی تغییر کند، ولی تغییر شخصیت در فرد مبتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند شدیدتر باشد. این تغییرات شامل سردرگمی، ترس، بدبینی، منزوی شدن، بی‌تفاوتی و یا بروز رفتار‌های نامناسب است.

از دست دادن انگیزه

به طور طبیعی افراد گاهی از کار در منزل، فعالیت‌های شغلی و یا وظایفی اجتماعی خسته می‌شوند، ولی در نهایت پس از کمی استراحت دوباره انگیزه خود را باز می‌یابند، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است نسبت به وقایع و رویداد‌های محیط زندگی و خانواده‌اش کاملا بی‌تفاوت به نظر آید.