آیا خبر زیر را که دیروز (۱۷ مهر ۱۳۹۸) در اکثر سایت های خبری آمده است خواندید؟ آیا اصلا توجهی به این خبر کردید؟ شهرها، روستاها، دشت ها، کوه و دریا و همه جای طبیعت را از زباله پر کرده ایم و هیچ متوجه نیستیم که این جاها همان جاهایی است که هر روز و هر هفته با بنزین رایگان باک های ماشین های مان به قصد تفریح راهی شان می شویم. خیابان و بیابان، کوه و دریا، نزدیک و دور و ... هیچ فرقی ندارد. ماشین های مان که اکثرا از استاندارد فاصله دارد و اگر ماشین مان استاندارد است رانندگی مان استاندارد نیست آن هم در خیابان ها و جاده های زیاد شهری و برون شهری و اکثرا غیر استاندارد، شبانه روز جولان می دهند و بزرگترین کارشان ریختن زباله است و دیگر هیچ. فکر می کنید با چنین وضعیتی بجز راهکار های هزینه ساز راهکار دیگری وجود دارد؟ فوری رگ های گردنتان را درشت نکنید که دیگر حرف از گران شدن نباید زد. خوب پس چه راهکاری دارید؟ البته افزایش هزینه ها در حدی که مصرف را کنترل کند و دور ریز را کم کند اسمش گرانی نیست بلکه اصلاح قیمت هایی است که به خاطر پایین بودن، همه چیز اعم از پلاستیک، خوردنی ها، پوشیدنی ها و ... در جوی های خیابان ها پر است. اگر افراد دارا مواد مصرفی را با قیمتی که دور ریزشان را کنترل کند و در نتیجه تولید زباله را کاهش دهد تهیه کنند این چه بدی دارد؟ اگر قیمت سوخت واقعی بشود و افراد دارا آن را هدر ندهند و هر هفته به شمال نروند این چه اعتراضی دارد. اگر خیلی نوع دوست هستید به ارگان های خیریه و ارگان های رسمی حمایتی کمک کنید تا افراد ندار، بیشتر و بهتر پوشش داده شوند. بهانه فقر مردم باعث شده است که قیمت ها طوری باشد که زباله های ما، بیش از 50 درصد مواد قابل مصرف داشته باشد و این در دنیا نوبر است. تا گفته می شود که در هیچ کشوری 50 درصد نان را دور نمی ریزند، بهانه بعدی مطرح می شود که نان ها خوب پخت نمی شود. اگرچه وقتی به نان های موجود در زباله ها نگاه می کنیم می بینیم اینطور نیست و بیشتر آن ها خیلی هم خوب پخت شده است، تازه چرا به این فکر نمی کنید که نان تازه توسط خیلی ها به دام ها و طیورشان داده می شود.

حالا مختصری از خبر را بخوانید:

"این روز‌ها کافی است در سطح شهر قدم بزنید تا از نزدیک شاهد جولان انواع بطری‌های نوشابه و آب معدنی، ظرف‌های غذا، لیوان‌ها، پاکت‌های آبمیوه در جوب‌های شهر باشید. جوب‌هایی که به جای آب، پناهگاه زباله شده است.

به گزارش تیترشهر، متاسفانه وقتی در سطح شهر قدم می زنیم نقاطی را مشاهده می‌کنیم که بو‌های بدی درآن جا می‌آیند، که تعدادشان اندک هم نیست (البته در خیابان‌های فرعی بسیارزیاد‌تر از خیابان‌های اصلی است) وقتی به دنبال منشاء این بو‌ها می‌گردیم، متوجه خواهیم شد که این بو‌ها از جوب‌ها می‌آید.

در خیلی از مواقع شاهد آن هستیم که شهروندان اگر زباله‌ای در دست داشته باشند و در نزدیکی خود سطل زباله‌ای مشاهده نکنند، بی درنگ آشغال‌های خود را بروی زمین ریخته و بدون توجه به عواقب آن راه خود را در پیش می‌گیرند.
البته این موضوع درست است که از یک سو به دلیل فقدان فرهنگسازی است؛ درحقیقت رهاکردن زباله در کانال‌ها و جوی‌های آب علاوه بر اینکه یکی از عادت‌های غلط در بین برخی از شهروندان به شمار می‌رود که هیچ اقدامی برای فرهنگسازی و رفع آن از سوی مردم و مسئولان صورت نگرفته است، ولی از یک سو منشا اصلی آن، نبود سطل زباله کافی در سطح شهر یا مکانیزه شدن آن است.

اگرچه شهرداری‌ها به عنوان یکی از ارکان خدمات رسانی و پر اهمیت در حوزه‌های مختلفی مانند آموزش، بهداشت محیط، حمل و نقل عمومی، سامان دهی امور شهری و سایر امور مرتبط به شهروندان هر جامعه مطرح هستند و نقش پر رنگی در مسایل اجتماعی ایفا می‌کنند، اما در همین راستا رسیدگی به وضعیت بهداشت سطح شهر، معابر، کانال‌های آب شهری، جمع آوری زباله و سایر موارد از انتظارات مردم از شهرداری‌ها است که باید این امر را در اولویت خود قرار دهد.

درواقع بیشترین علت سرریز شدن آب جوی‌ها به معابر و پیاده رو‌ها گرفتگی آن‌ها در اثر تجمع زباله در محل‌هایی مانند زیر پل‌ها است که جلوی جاری شدن روان آب سطحی را می‌گیرد و این امر جای بسی تامل دارد.

در این رابطه بار‌ها اعضای شورای شهر نیز تذکراتی دادند، ولی راه به جایی نرفته است. به طور مثال در این رابطه حتی در خصوص روش مدرن جمع آوری زباله موضوعاتی مطرح شده است.

حسن خلیل آبادی با بیان اینکه متأسفانه هنوز شهرداری تهران به روش عقب مانده و سنتی نسبت به جمع آوری زباله‌ها اقدام می‌کند، گفت: روزانه حدود ۷ هزار تن زباله‌های مختلف از سطح شهر تهران جمع آوری می‌شود که کاملاً روش جمع آوری، دپو و امحای آن سنتی است.

وی با بیان اینکه حالا در جهان از تکنولوژی‌های روز و روش‌های نوین برای بازیافت پسماند خود استفاده می‌کنند، اظهارکرد: متأسفانه با وجود آنکه سال هاست روش خاک کردن زباله‌ها منسوخ شده است، اما در شهرداری تهران این روش هنوز به کار گرفته می‌شود.

خلیل آبادی اظهارکرد: بر اساس برنامه سوم توسعه شهرداری تهران مسئولان سازمان پسماند می‌بایست طی سال‌های آینده با اتکا به روش‌های نوین امحای زباله نسبت به بازیافت آن‌ها اقدام نمایند.

اما با تمام این تفاسیر وضعیت فعلی جوب‌های شهر نشان از عدم کارایی شهرداری و سهل انگاری ان در این زمینه است.
این در حالی است که حفظ و ارتقای سطح سلامت امری حیاتی و مهم است که انباشت زباله‌ها در معابر و جوی‌های شهر، علاوه بر ایجاد بوی نامطبوع و گسترش میکروب‌ها در سطح شهر، چهره شهر را نیز زشت و نازیبا می‌کند.

بنابراین باید مدیران شهری این موضوع را مدنظر قرار داده و بدانند برای بهبود وضعیت در این امر در کنار فرهنگسازی باید افزایش سطل زباله و ساماندهی جوب‌های خیابان‌ها مدنظر قرار گیرد.

امید است شاهد احقاق حقوق عامه و رفع و کاهش مشکلات مردم در این زمینه باشیم."

این اصل خبر بود ولی به چند نکته باید توجه نمود:

1-      گذاشتن سطل زباله نیز مشکل را حل نمی کند زیرا حتما شاهد بوده اید که در کنار سطل های زباله خالی نیز چقدر زباله ریخته شده است و تا فاصله زیادی از سطل های زباله، زباله دان بزرگی توسط مرم ایجاد شده است

2-      سطل زباله گذاشتن خود باعث مخلوط شدن زباله های مختلف شده که این نیز به نوبه خود مشکل را که حل نمی کند بلکه مضاعف می کند

3-      تاکید بر مسئول و غیر مسئول، اصلا تاکید درستی نیست و همه مسئول هستند، شهروند، مسئول کاهش تولید زباله، تفکیک آن و تحویل درست و بموقع به شهرداری است و شهرداری با انتقال زباله کم تولید شده و تفکیک شده به مراکز بازیافت، موضوع مشکل زباله را حل می کند. اگر شهروند ما بیش از ده برابر مجاز زباله تولید کند و آن را بدون تفکیک و در ساعاتی نامشخص بصورت غیراصولی تحویل دهد از دست شهرداری کار بیشتری بر نمی آید. در این حالت هم خیابان هم بیابان و همه جا از زباله پر خواهد شد که شده است.